سفارش تبلیغ
صبا ویژن
دل دفتر دیده است . [امام علی علیه السلام]
 
دوشنبه 89 مرداد 25 , ساعت 6:47 عصر

پیش از این ها..........خدا

پیش از این ها فکر می کردم خدا           خانه ای دارد کنار ابر ها

مثل قصر پادشاه قصه ها                     خشتی از الماس و خشتی از طلا

پایه های برجش از عاج و بلور              بر سر تجتی نشسته با غرور

ماه، برق کوچکی از تاج او                  هر ستاره، پولکی از تاج او

اطلس پیراهن او، آسمان                      نقش روی دامن او، کهکشان

رعد و برق شب، طنین خنده اش           سیل و طوفان، نعره ی توفنده اش

دکمه ی پیراهن او ، آفتاب                   برق تیغ و خنجر او ، ماهتاب

هیچ کس از جای او آگاه نیست            هیچ کس را در حضورش راه نیست

.......................................

پیش از این ها خاطرم دلگیر بود            از خدا، در ذهنم این تصویر بود

شآب اگر خوردی، عذابش آتش است

تا ببندی چشم، کورت می کند                  تا شدی نزدیک، دورت می کند 

کج گشودی دست، سنگت می کند              کج نها دی پای، لنگت می کند

تا خطا کردی، عذابت می کند                  در میان آتش، آبت می کند

....................................

با همین قصه، دلم مشغول بود              خواب هایم، خواب دیو و غول بود

خواب می دیدم که غرق آتشم               در دهان شعله های سر کشم  

در دهان اژدهایی خشمگین                  بر سرم  باران  گرز    آتشین

محو می شد نعره هایم بی صدا             در طنین خنده ی خشم  خدا

نیت من ،  در نماز و در دعا                ترس بود و   وحشت از خشم خدا

هر چه می کرئم همه از ترس بود         مثل از بر کردن یک درس بود

مثل تمرین حساب و هندسه                  مثل  تنبیه      مدیر  مدسهش

تلخ ، مثل خنده ای بی حوصله              سخت ، مثل حل صدا ها مسئله

مثل تکلیف ریاضی سخت بود              مثل صرف فعل ما ضی  سخت بود

...............................................

       تا که یک شب دست در دست پدر            راه افتادم به قصد یک سفر

در میان راه ،در یک روستا                  خانه ای دیدیم ، خوب و آشنا

زود پرسیدم: پدر، اینجا کجاست؟           گفت:اینجا خانه ی خوب خداست

گفت: اینجا می شود یک لحظه ماند        گوشه ای خلوت،نمازی ساده خواند

با وضویی، دست و رویی تازه کرد          با دل خود، گفتگویی تازه کرد

گفتمش: پس آن خدای خشمگین         خانه اش این جا ست در روی زمین؟!

گفت: آری ، خانه ی او بی ریا ست          فرش هایش از گلیم و بوریاست

مهربان و ساده بی کینه است                  مثل نوری در دل آیینه است

عادت او نیست خشم و دشمنی                  نام او نور  و  نشانش  روشنی

خشم، نامی از نشانی های اوست             حا لتی از مهربانی های اوست

قهر او از آشتی ، شیرین تر است            مثل قهر مهربان مادر است

دوستی را دوست ، معنی می دهد             قهر هم با دوست ، معنی می دهد

هیچ کس با دشمن خود، قهر نیست            قهری او هم نشان دوستی است

........................................

تازه فهمیدم خدایم ، این خداست                این خدای مهربان و آشناست

دوستی ، از من به من نزدیک تر              از رگ گردن به من نزدیک تر

آن خدای پیش از این را باد برد                 نام او را هم   دلم از یاد برد

آن خدا مثل خیا ل و خواب بود                 چون حبا بی ،نقش روی آب بود

می توانم بعد از این، با این خدا            دوست باشم، دوست،پاک و بی ریا

می توان با این خدا پرواز کرد                 سفره ی دل را برایش باز کرد

می توان درباره ی گل حرف زد            صاف و ساده،مثل بلبل حرف زد

چکه چکه مثل باران راز گفت              با دو قطره،صد هزاران راز گفت

می توان با او صمیمی حرف زد              مثل یاران قدیمی حرف زد

می توان تصنیفی از پرواز خواند             با الفبای سکوت آواز خواند

می توان مثل علف ها حرف زد               با زبان بی الفبا حرف زد

.........................................

     



لیست کل یادداشت های این وبلاگ